مفتـــاح قلـــوب النــاس

"الفضفضة"

ايه اكتر حاجة تخلى الناس تتنجذب لكلامك او لرأيك او لشخصك او يكون حافز انهم يفضفضوا معاك

انه الاسلـــــــــــــــــــــــوب

مشكلتنا ومشكلة الناس انها بتركز فى الظاهرى اكتر من المضمون

الظاهر انك بتكلم المنصوح بحدة فى مشكله "تخصه"
ومضمونها انك كل هدفك انك "تساعده" وبس


تيجى تكلم الواحد مش بيركز فى ولا كلمة من اللى بتقولها وتيجى تلاقيه بيقولك
"انت بتكلمنى كده ليه"
او
"انت بتتنرفز عليا ليه "
او
"يكش تولع"

^_^

وكلمة منك وكلمة منه تصبح خناقة ويتحول الامر الى الجملة المصرية المعتادة الخلابة فى المواقف دى وهى
" طــب ملـــــــــــكش دعـــــــــــــــــــــوة انـــــت"


لو فكرنا كويس حتلاقى ان المنصوح فعلا له حق انه يفكر فى الظاهر بس وميفكرش فى المضمون

مهو قرفان وطهقان وحالته حالة فمفهوش دماغ انه يفصل ما بين الظاهر والمضمون ويقول اه ده بيكلمنى كده عشان عايز "يساعدنى"

عمر ما الفكرة بتاعة "المساعدة" دى بتوصل فى وقت المشكلة بل بتوصل للشخص بعد انتهاء المشكلة ذاتها
"delayed effect"


فعلى الناصح انه يراعى النقطة دى

ياما فى ناس حوالينا دماغها زى الجوهرة بس احنا مش بنلجألهم خوفا من التنفير او العتاب او صعوبة تحمل اسلوبهم فى صوت عالى او او

والمشكلة بتبقى

اكيد فى الاسلـــــوب

وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ



(ان ان ا ا ا ه )

كتير اوى بعتبر الكلمة دى زى السحــــــــــر

من خلالها تقـــــــــــدر تقول كل حاجة جواك وتوصل صح للى قدامك
من غير ما يتحول الامر الى مشاكسة مصرية اصيلة

تخيل انــــك تقول لحد
"بحبـــك"
وانت بتضحك ومبتسم وبصوت هادىء

(بعض النظر انك ممكن اول رد فعل حتلاقى بيقولك "انت عايز حاجة منى ولا ايه" ! )

تخيل انك تقــــول لحد
"بحبــــك"
وانت غاضب او متنرفز او ثائر

(بغض النظر انك ممكن اول رد فعل انه مش حيأخد باله اساسا انك قولتله بحبك و حتلاقى بيقولك "ما تتكلم عدل يااااض !)

مع ان الكلمة واحدة والمضمون واحد ولكن الظاهر اختلف

ومع اختلاف الظاهر يختلف رد فعل الشخص اللى قدامك لان ده اهتمامه الاول

وبيفتح اول بوابة لدخول قلبه اولا ثم عقله

(يالا يا عم ^_* )

ولو عرفنا نظبط الاسلوب الظاهرى حنتتقل الى معنى احلى وهو
"الاحتواء"

وده بقى حكايته حكاية ومرتبط اكتر بالمضمون
حنجيله بعدين


طب نرجع الاسلوب
"وضحى اكتر يا موجة نعمل ايه من الاخر"

الموضوع بسيط كده يتمثل فى 3 اسلحة

1-هدوء الصوت

2-الابتسامة الخلابة

3-اضافة الفكاهة فى الموضوع
........

هدوء الصوت

والمقصود بيها مش علو النبرة او انخفاضها

(احنا مش فى اوبرا هنا ^_^ )

المقصوت بيها حدة النبرة

النرفزة الغضب الخ الخ

ودى بتبقى ساعات صعبة جدا ضبضها لان ما شاء الله فى ناس بيخلوك تبقى واقف تتنطط قدامهم كده من استفزازهم ويجبروك انك تسيب الموضوع المهم وشعرك يوقف وتطلع نار من ودنك وتسيطر عليك جملة واحدة
"بكـــــــــــــــــره الغبــــــــــــــــــاء"
^___^


فطول وانت بتكلم الشخص قول فى نفسك
"خليك هادى خليك هادى خليك هادى خليك هادى انا مش قصير اوزعة انا طويل ..يووو قصدى خليك هادى خليك هادى"

..........


الابتسامة الخلابة

وطبيعى انها خطوة طبيعية لو اتظبط الهدوء

بس بالله عليك بلاش "الجز على السنان" اللى بيحصل ده
^_^

خليها طبيعية وتبنع من داخلك لتمسكك بالامل من جواك انك فعلا تقدر تساعد اللى قدامك

.......


اضافة الفكاهة

بصراحة بتبقى ليها رونقها فى الموضوع و ممكن تخلى اللى قدامك يضحك فى عز دموعه

وبتبقى رائعة لو وقفت عند حد الفكاهة فقط وليس "الصهلله" مش وقتها خالص !


(ملحوظة: لو مكنش عندك حس الفكاهة اوعى تهزر عشان انت عارف ايه اللى حيحصلك ^_^)

وخد بالك فى الموقف ده ما بين الفكاهة والتقليس او السخرية شعره

حافظ عليها عشان ميوصلش للشخص انك بتسخر منه او بتستهيف مشكلته


......

ولو اخدت بالك من الاسلحة دى
ده حيكون اول دافع للناس انها تفضفض معاك

ووبهدوء وابتسامة حتملك المفتاح انك تفتح قلوب الناس بسهولة

وتصبح "الراحة والاطمئنان" هى الكلمة الاساسية اللى حتجمعك بالناس


يتبقى مفاتيح ابواب العقل
ودى تتمثل فى كلمة "الاحتواء" اللى قولناها فوق

ودى كلمة ذو سلاح حاااد جداا تدل على اتقانك فى التعامل مع الناس ووصول مضمونك لهم وضم عقولهم اليك

وحيكون ان شاء الله الموضوع التانى


......

الملخص

1- خد بالك ان اول حاجة حتهم الناس هى الطبقة الظاهرية

2-اول حاجة توصلها للى قدامك هى الراحة والاطمئنان اليك

3- احتفظ بال3 اسلحة

...